Musimy mieć na uwadze, że rola szkoły w kształtowaniu tolerancyjnych postaw wśród dzieci jest bardzo ważna, ale żadna, nawet najlepsza szkoła, nie jest w stanie wziąć na swoje barki całego ciężaru tego ważnego procesu. Przede wszystkim pamiętajmy, że proces wychowania przebiega nie w pierwszej kolejności w murach szkoły, ale w domach – i to naturalny porządek rzeczy. Wynika z tego jasno, że model zachowań młodych ludzi oraz sposób w jaki będą traktować otoczenie zależy w największym stopniu od ich rodziców.

Jeśli ci są ludźmi inteligentnymi i otwartymi, to dziecko będzie bardzo dobrze przygotowane do kontaktów z jednostkami dotkniętymi niepełnosprawnością, deformacjami ciała czy zmianami plastycznymi wynikającymi na przykład z przebytych wypadków. Dla takiego dziecka nie będzie to szok, ponieważ rodzice wcześniej uświadomili mu, że różnorodność jest czymś normalnym. I w tej różnorodności jest miejsce także dla tych ludzi, którzy od powszechnie przyjętej definicji normalności nieco odbiegają.

Inność łatwiej wówczas oswoić.